శ్వేతకు పదిహేడే ళ్లు వచ్చేవరకూ ఆమె నివాసం ఒక వేశ్యాగృహం పైన. సవతి తండ్రి తాగొచ్చి బాగా కొట్టేవాడు. 'మా అమ్మ కర్ణాటకలోని బెల్గామ్ దగ్గర పల్లెటూళ్లో పెరిగింది. పేదరికం ఆమెను ఈ వృత్తిలోకి తీసుకొచ్చింది. అయినా ఆమె నాకు అండగా నిలిచింది' అంటుంది శ్వేత. పదిహేడేళ్లలోపలే ఆమె అనేక కష్టనష్టాలను అనుభవించింది. అందువల్లేనేమో, పదో తరగతిలో 71 శాతం మార్కులొచ్చినా కూడా శ్వేతలో ఆత్మవిశ్వాసపు ఛాయలేమీ ఉండేవి కాదు. దీనికి మరో కారణం కూడా ఉంది. ఆమె తండ్రితో సహా చుట్టుపక్కలవాళ్లంతా ఆమె నల్లగా ఉంటుందనీ, చూడటానికి అస్సలు బాగోదనీ అనేవాళ్లు. కానీ తల్లి ప్రోత్సాహం వల్ల శ్వేత దగ్గర్లోని బాలికల కాలేజీలో ఇంటర్మీడియెట్లో చేరింది.
క్రాంతి అనే స్వచ్ఛందసంస్థ ఆ ప్రాంతంలో అడుగుపెట్టడంతో శ్వేత జీవితంలోకి వెలుగొచ్చింది. వాళ్లు ఆమెలో ఆత్మస్థైర్యం పెరిగేలా చేశారు. ఇంటర్మీడియెట్ అయిపోయిన తర్వాత 'క్రాంతి'లో చేరి ఏడాదిపాటు బాగా పనిచేసింది శ్వేత. నేపాల్ వెళ్లొచ్చింది, జార్ఖండ్లో సెక్స్ వర్కర్లకు వారి పిల్లలను తీర్చిదిద్దడం ఎలాగో చెబుతూ స్ఫూర్తిదాయక ఉపన్యాసాలిచ్చింది. ఏడాది కాలంలో ఏకంగా ఎనిమిది మహిళా కాన్ఫరెన్సులకు హాజరయ్యింది. ఇంగ్లీషులో ఒక్కముక్కయినా మాట్లాడలేని ఈ అమ్మాయి ఇప్పుడు దడదడా మాట్లాడేస్తోంది. మానసిక కౌన్సిలర్లు తలచుకుంటే ఏమైనా చెయ్యగలరన్న నమ్మకం కుదిరిన శ్వేత తాను కూడా సైకాలజీనే చదువుకుని రెడ్లైట్ ఏరియాలో క్లినిక్ ప్రారంభించాలనుకుంటోంది. 'క్రాంతి' సాయంతో అమెరికన్ యూనివర్సిటీలకు దరఖాస్తు చేసింది. న్యూయార్క్ యూనివర్సిటీ, అమెరికన్ యూనివర్సిటీ వంటి ప్రతిష్ఠాత్మక సంస్థలు మొత్తం ట్యూషన్ ఫీజును భరించి ఆమెను చేర్చుకుంటామని సమాచారం పంపాయి. అయితే అమెరికాలో ఉండటానికయ్యే ఖర్చును భరించే దాతల కోసం ఆమె ఎదురుచూస్తోంది. ఈమధ్యే ప్రఖ్యాత 'న్యూస్వీక్' పత్రిక కూడా శ్వేత గురించి రాసింది.
'శ్వేత వంటి అమ్మాయిల కోసం పనిచేస్తున్న స్వచ్ఛంద సంస్థలు చాలానే ఉన్నాయి. కానీ వివిధ పరిస్థితుల వల్ల వాళ్లు తమ లక్ష్యాన్ని చేరుకోలేక మళ్లీ పాత జీవితాల్లోకే వెళ్లటమో, లేదా కుట్టుపని, వంటపని వంటివి చేస్తూ చాలీచాలని బతుకులీడ్చటమో చేస్తుంటారు. మేం అలా కాదు. కేవలం పన్నెండుమంది అమ్మాయిల మీదే మా దృష్టి పెట్టాం. వాళ్లు మంచి స్థాయిలో స్థిరపడేదాకా సాయపడతాం' అంటున్నారు 'క్రాంతి' వ్యవస్థాపకులు.
మూలం : ఆంధ్రజ్యోతి దినపత్రిక